STEFz’nSpinsels #5: Delinquent Agent

Artwork: MC Stef

Daar staat ‘ie dan met z’n wapenstok, z’n schild en z’n helm op. Paniek in de ogen, overwerkt, gestrest en dat allemaal omdat er brood op de plank moet komen.

Ik zou ‘m heel graag wat vragen willen stellen: “Wat als je kinderen en vrouw (of vul (nog) een andere geliefde in op stippellijn … … …) zo tegenover je zouden staan in een linie als deze op het Museumplein, zou jij dan op dezelfde manier handelen? Zou je dan ook:

  • – je wapenstok even hard (of überhaupt) gebruiken zoals ‘normaal’?
  • – doen alsof je neus bloedt wanneer je ziet dat een collega van je véél te ver gaat?
  • – je laten opfokken om er maar bij te horen?
  • – op kantoor praten over “lekker wappies rammen”?
  • – je inmiddels super gestreste hond met z’n tanden op een arm  plaatsen?
  • – toekijken hoe ‘Romeo’s’ de boel laten escaleren zodat het lijkt alsof het de demonstranten zijn?
  • – de wet handhaven zoals altijd?
  • – ‘waakzaam en dienstbaar’ voor het volk staan?

Om nog maar niet te beginnen over de kinderachtige manier van werken bij sommige mensen die daadwerkelijk kritische vragen stellen. Mensen die bijvoorbeeld koste wat het kost proberen hun onderneming te redden.

Ik kan mij voorstellen dat jij er inmiddels ook wel een beetje klaar mee bent om elke week hetzelfde liedje mee te maken, als er weer eens gehandhaafd moet worden bij een demonstratie of iets dergelijks.

In feite heb je hier zelf een bewuste keuze in, maar omdat je gewend bent geraakt aan de gemakken van het standaard salaris wat je iedere maand ontvangt, zet je je moraal, je normen en je waarden maar weer even aan de kant.

Ik begrijp dat je voor deze ‘pandemie’ totaal anders naar je werk ging, maar als je nu zelf al kan erkennen dat de maatregelen en beperkingen veel te ver gaan, dan dan sta je nu toch echt aan de andere kant van de ‘scheidingslijn’. Ook al is dat heel moeilijk, gezien de functie die je uitdraagt en het circuit waarin je verkeert dat waarschijnlijk ook veelal uit collega’s zal bestaan.

Zoals ik van een aantal (ex-)agenten die ik persoonlijk heb gesproken ook al heb gehoord, heerst er toch al een seksistische en racistische sfeer op de werkvloer jegens vrouwelijke collega’s of collega’s met een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse. En zodra agenten die daarvan balen het dan hoger op zoeken, wordt ze doodleuk verteld “dat ze er maar mee moeten leren leven, want zo gaat dat al jaren op dit bureau”.

Dus beste agent, voel jij je aangesproken? Aarzel dan niet en zet zélf de stap naar een betere toekomst. 

Blessings